CMOS

Complementary metal–oxide–semiconductor (CMOS) تکلولوژی است برای ساخت آی سی ها. تکنولوژی CMOS در میرو پروسسورها، میکروکنترلرها، استاتیک RAM و دیگر مدارات منطقی دیجیتالی استفاده می شود. تکنولوژی CMOS برای مدارات آنالوگ مختلفی نیز مانند سنسورهای تصویر (سنسور(CMOS، تبادل داده ها و فرستنده و گیرنده های بسیاری در انواع ارتباطات استفاده می شود.

فــناوری اکـسید فــلز نیمه هادی مکـمل یا CMOS (Complementary Metal Oxide Semiconductor ) یک فناوری بـرجـسته در صنـعـت جهانی مـدارهای مـجـتـمع ( IC ) است و به عـنـوان مـحـصولاتـی با اتـلاف تـــوان کم و چگالی زیاد و وسیله سوییچ کـنندگی نسبتا ایـده آل شناخـته شـده است

این ویژگیها سبب شـده که این مـدارهـا دارای محاســن مـتمایزی نسبت به دیگـر فـناوری ها هـمـچون nMOS و GaAs ( گا لیم آرسناید ) باشند. ا فـزون بر ایــن با اضا فه کردن ترانزیـسـتـورهای دو قــطبی (Bipolar) می توا نیــم مـدارها را به سوی فــرآیـنـد BiCMOS سوق دهیم. فناوری CMOS نخستین بار توسط لیلنـفـیـلد (J. Lilienfeld) در اوایـل سال 1925 به کار گـرفـته شـد که بعدها با نام MOS اثرمیدان( Field effect ) شناخته شد. سپس نسخه بهبود یافته ای– شـبیه به فـنا وری CMOS موجود – در سال 1935 توسـط اسکار هیل Oscar Heil)) پیشنهاد شد. به سبب کمبـود مــواد خـام در طی جنگ جهانی اول، پیشرفت صنعت CMOS تا تـوجه دوبـاره به آن در سال 1965 ، به حـالـت تــعـلـیق در آمد. حتی از آن پس ، عـمومی شدن CMOS چندان مـورد تـوجه قـرار نگـرفـت. تـا اینکه درسال 1970 تــنها دو اختراع به کمک فـناوری CMOS تـوسط ویـمر( Weimer ) و ونـتس ( (Wantes بـرای کاربــــردهای تـجاری مورد استفاده قـرار گـرفـت. پـیـش از ایـن ، پـیـاده سازی ها ی ممکن به شکـل فـناوری تـرانـزیستـوری با لایه نـازک ( thin-film ) بودند ، درحالی که فناوری اخیر بر پایه مفهوم CMOS استوار بود.

از جمله مزایای CMOS موارد زیر را می توان عنوان کرد :

*نسبت سیگنال به نویز در دوربین های CMOS به مراتب بالاتر و در نتیجه کیفیت تصویر بهتر است.

*سرعت پاسخ دهی پیکسل های CMOS به مراتب بالاتر از CCD است

*اجزا و قطعات دوربین CMOS ساده و کوچکتر از CCD در نتیجه ارزان تر از آنها نیز می باشد.